کلاس بازیگری طرح اوقات فراغت انجمن هنرهای نمایشی استان گلستان در گرگان پایان یافت

به گزارش تئاتر گلستان،کلاس بازیگری طرح اوقات فراغت انجمن هنرهای نمایشی استان گلستان که با 33 هنرجو و با هدایت امیر کاوش از تاریخ 11 تیرماه 98 کار خود را آغاز کرده بود ، طی مراسمی با حضور حسن رستمانی رئیس انجمن هنرهای نمایشی استان ، محمدرضا صمیمی رئیس شورای نظارت و ارزشیابی هنرهای نمایشی استان ، احمد قلیشلی رئیس مجموعه تئاتر شهر گرگان، امیر کاوش مدرس دوره و پیشکسوت تئاتر ، هنرجویان و جمعی از خانواده های هنرجویان این دوره ، با اهدای گواهینامه پایان دوره به هنرجویان ،به کار خود پایان داد.به این بهانه گفتگویی با موضوع آموزش با امیر کاوش ترتیب داده ایم که در زیر می خوانید.

امیر کاوش معلم بازنشسته آموزش و پرورش است.او تدریس هنر را از سال 1360 آغاز کرد.بیش از سی سال است که مشغول تعلیم تئاتر با تخصص سنین پایه است.امیر کاوش در تمام این سالها نویسنده و کارگردان فعالی نیز بوده و آثار درخشانی همچون نمایش «ممد خرتو»  را در کارنامه خود دارد.به جرات میتوان گفت کاوش در خلق آثار فولکلریک با گویش گرگانی دارای شناسنامه قابل تاملی است و این اواخر نیز نمایش «دردانه حسن کبابی» و «جن حموم دربزنو» را به روی صحنه برد.امیر کاوش در طول سالهای خدمتش حدودا 5 سال به عنوان مسئول هنری اداره آموزش و پرورش شهرستان گرگان منصوب شد.سالها به عنوان مربی تئاتر مهد کودک و مربی تئاتر کانون فرهنگی هنری طه گرگان نیز بوده است.بسیاری از هنرمندان فعال تئاتر در گرگان به شاگردی امیر کاوش افتخار می کنند.

• نظر شما در مورد وضعیت بخش آموزش در گرگان و طرح های آموزشی اوقات فراغتی که برگزار می شود چیست؟
• در این که این طرح ها موثر بوده و بسیاری از هنرمندان و خصوصا بازیکران تئاتر در سالهای دور و نزدیک حاصل همان طرح ها بوده اند اما عدم استمرار در آموزش نیز لطماتی به همان هنرمندان و آثار هنریشان نیز داشته.برخی از این هنرمندان همچنان برای یادگیری تلاش میکنند و به صورت فردی از راه های مختلف مسیر آموزش را طی می کنند.متاسفانه به بخش آموزش که از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است توجه کافی نشده و باید برای استمرار طرح های آموزشی برای نسل های ورودی و پایه برنامه بنیادینی طراحی و اجرا شود.
• وضعیت تئاتر در بخش تولید آثار را چطور ارزیابی می کنید؟
• از نظر کمی شاهد رشد چشم گیری بودیم و حجم بالای تولیدات نشان از وجود اراده های فراوان در این بخش است اما متاسفانه از زمانی که جنبه گیشه ای آثار در اولویت اهداف تولید کننده ها قرار گرفته است ، تئاتر وضعیت بیمارگونه ای به خود گرفته و چه بسا برخی از نمایش ها باعث شرمساری است و حتی نمی توان به ان تئاتر بگوییم.برای حل این مشکلات اولا باید بدانیم که همه ما نیاز به آموزش مداوم داریم و اصطلاحا باید مدام آبدیت شویم.ضمنا برای جلوگیری از به صحنه رفتن برخی نمایش های سخیف نیاز به نظارت کیفی جدی تری داریم و به هر کار سطح پایین و بی ارزشی به بهانه تجربه جوان ها و یا نتیجه زحمت چند ماهه فلان گروه اجازه اجرا داده نشود و در بعضی مواقع میشود اجراهای تجربی و محدودی را برای برخی تولیدات در نظر گرفت.
• و حرف آخر؟
• بنده که سالها در بخش آموزش به کار معلمی تئاتر مشغول بوده ام عرض می کنم که هنرجویان در سنین پایه را بعد از گذراندن یک دوره کوتاه رها نکنیم و برای آموزش مستمر آنها در طول سال برنامه ریزی کنیم.