«سیاه بازی» در عین حال که شادی آفرین است می‌تواند آگاهی بخش باشد

آخرین اثر نمایشی استاد صفرپور به نام  «نبات و ربات» نوشته مجتبی طالبی بود که با کارگردانی و بازی درخشانش توانست در دی ماه 95 عنوان اثر برگزیده سومین جشنواره سراسری  سیاه بازی در مازندران را کسب کند و به عنوان مهمان در شهریورماه 96 در هجدهمین جشنواره بین المللی آیینی و سنتی تهران نیز بدرخشد.
صفرپور در مصاحبه تلوزیونی مرتبط با جشنواره سیاه بازی در مازندران ضمن تقدیر از برگزارکنندگان آن رویداد گفت: فعالیت تئاترهای سنتی خصوصا سیاه بازی بسیار کم رنگ شده و همه ایران باید دست به دست هم بدهیم تا این میراث ارزشمند را حفظ کنیم، چرا که سیاه بازی یک امکان ویژه است چون در عین حال که شادی آفرین است می‌تواند آگاهی بخش باشد. می‌توانیم با سیاه بازی حرف‌های خودمان و حرف آن‌هایی که دوستشان داریم را بزنیم و در عین حال مردم را شاد کنیم.
عطاالله صفرپور در کارنامه هنری خود به غیر از نمایش‌های فراوانی که به صحنه برده است در فیلم های سینمایی  «ابر و آفتاب» و «دختری به نام تندر» و سریال های  «شمشاد خان»، «رسم عاشقی»،  «گلشیفته» و  «پایتخت» نیز نقش آفرینی های درخشانی داشته است.

الله قلی نظری عضو هیئت مدیره انجمن هنرهای نمایشی و پیشکسوت تئاتر گلستان می‌گوید: عطا شخصیت کم نظیری بود و همواره تلاشش این بود که با خلق آثار شادی آفرین و خنده آور با مردم همراه باشد. او سال‌های عمرش را صرف سیاه بازی کرد و تبدیل به یکی از چهره های شاخص تئاتر تخت حوضی کشور شد.

علیرضا درویش نژاد، دیگر پیشکسوت عرصه نمایش گلستان این چنین می‌گوید: نام و یاد استاد عطااله خان صفرپور گرامی و ماندگار. سال 1343 در خانه پیش آهنگ گرگان با این بزرگمرد آشنا شدم  و رفیق شدیم، رفیق گرمابه و گلستان. سال‌ها نمایش‌های مختلف کار کردیم و سفرهای متفاوتی را با هم تجربه کردیم. ارتباطات ما خانوادگی و بسیار صمیمی بود. خدا بیامرزد مرحوم پدرش بسیار دوست داشتنی بود و مادرش که از اهالی گیلان بود با همان لهجه و گویش رشتی به ما مهربانی می‌داد. مرحوم برادرش حسین صفرپور از بازیگران خوب تئاتر بود.  یکی از تجربیات ویژه عطا در دوران جنگ بود که با نمایش  «جیجک علیشاه» یک سفر به جبهه های غرب کشور و یک سفر به جنوب کشور و حتی یک سفر به جزیره فاو داشت و با شور و اشتیاق نمایش را برای رزمندگان به اجرا در می آورد.

آخرین کاری که من با ایشان داشتم نمایش  «سیاه زنگی و هفت کچلون» بود که برای بازی نقش سیاه از آقای صفرپور دعوت کرده بودم که در تالار چهارسوی تئاتر شهر تهران اجرا شد. آرزو می‌کنم روزی خاطرات و زندگینامه ارزشمند استاد صفرپور مکتوب شود و در اختیار عموم قرار بگیرد.

یحیی دیوانی پیشکسوت عرصه هنرهای نمایشی گلستان نیز در این خصوص چنین می‌گوید: بیتوته کوتاهی است جهان و ما همه عابران همین گذرگاهیم. استاد بی بدیل هنر نمایش، خاصه سیاه بازی در سطح کشور و گلستان سرفراز، گرگان تاریخی، شادروان زنده یاد عطااله صفر پور این یار باوفا و قدیمی صحنه های نمایش، گرچه به لحاظ فیزیکی بین یاوران صحنه به حکم تقدیر الهی حضور ندارند  ولی نام و یادش در دل‌ها جاودانه است.

علیرضا پورمحمود پیشکسوت دیگر استان که از هم‌بازیان و دوستان نزدیک استاد صفرپور نیز بود گفت: عطا سرمایه ارزشمندی برای فرهنگ و هنر این مرز و بوم بود که نتوانستیم از توانایی ها و استعداد او به اندازه کافی بهره ببریم. عطا برای انتقال تجربیاتش تلاش زیادی کرده بود و مدتی در دانشگاه تهران مشغول تدریس سیاه بازی به دانشجویان بازیگری شد و در گرگان نیز سعی می‌کرد در تولیداتش از جوان‌ها در کنار پیشکسوتان استفاده کند تا از این طریق این میراث ارزشمند، نفس به نفس و سینه به سینه منتقل شود اما همیشه نگران بود که از بی توجهی متولیان امر نرسد روزی که اثری از تئاتر تخت حوضی و سیاه بازی نباشد. 

عطاالله صفرپور صبح روز  10 شهریور 1397 در بیمارستان فلسفی گرگان چشم از جهان فروبست و در امامزاده عبدالله گرگان به خاک سپرده شد.