مهم‌ترین دلیل برگزاری جشنواره دیدن آثار دیگر شهرستان‌ها و تبادل دانش و تجربه است

رضا پورتراب زاده، کارشناس ارشد بازیگری از دانشگاه تربیت مدرس تهران، کارگردان ، مدرس ، نویسنده ، بازیگر و طراح تئاتر است. پورتراب زاده در کارنامه اش کارگردانی نمایش های ،  «بروخا» ،  «اپیدمی» ،  «تورنج» ،  «غریبه ای از دریا» ،  «امیرکبیر ۲۰۱۸» ،  «این دست های یک مترسک نیست» ،  «پیله های خیس» ،  «ترس و نکبت» ،  «آلیس در کارخانه عروسک سازی» و ... را به همراه دارد. همچنین وی به عنوان بازیگر ، طراح و نویسنده در بیش از ۱۵۰ اثر نمایشی حضور داشته است. رضا پورتراب زاده در حال حاضر عضو هسته مرکزی گروه تئاتر آوار، سرپرست کارگاه تئاتر یسنا مهر و عضو یونیمای ایران است. پورتراب زاده فعالیت‌های تخصصی دیگری را با عناوین گرافیست ، عروسک ساز و عروسک گردان نیز تجربه کرده است. رضا پورتراب زاده امسال با کارگردانی نمایش  «بروخا» به عنوان یکی از آثار برگزیده سی و دومین جشنواره تئاتر استان گلستان به دبیرخانه چهلمین جشنواره تئاتر فجر معرفی شد به همین بهانه خبرنگار ایران تئاتر در گلستان گفتگویی با او  انجام داده که در ادامه می‌خوانید.

انتخاب به عنوان برگزیده تئاتر استان و معرفی به دبیرخانه جشنواره چه اعتباری برای شما به ارمغان آورد و آیا مسئولیت شما را قبال ارتقا تئاتر استانتان سنگین کرد یا خیر؟

به هر حال برای هر گروه اجرایی اعتبار بزرگی است به علت اینکه جشنواره فجر میدانگاه اصلی رقابت و رفاقت بین هنرمندان تئاتر کشور است و منتخبین تئاتر کشور در این رویداد حضور دارند.برای هر هنرمند که به دنبال پیشرفت است می‌تواند یک فرصت و دست آورد بزرگ محسوب شود. البته این حضور مسئولیت بنده به عنوان کارگردان و همه اعضای گروه را سنگین‌تر از قبل می‌کند چرا که ما باید از اعتبار و حیثیت تئاتر گلستان که سابقه درخشانی در تئاتر کشور داشته دفاع کنیم. باید تلاش کنیم کیفیت را به سطحی برسانیم که هم در رقابت جشنواره ها وهم در اقبال عمومی قابل قبول و رضایت بخش باشیم و هر موفقیتی باز مسئولیت را برای ما سنگین تر می‌کند.

به طور کلی اهمیت راه یابی به جشنواره بین المللی فجر برای هنرمندان شهرستانی را چطور ارزیابی می‌کنید؟

اهمیت راهیابی به جشنواره بین المللی تئاتر فجر از قدیم الایام برای تئاتر شهرستان نکته مهمی بوده به خاطر اینکه گروه‌های قوی در این رویداد حضور دارند و همچنین فرصتی است تا آزمون و خطاهایمان و تجربه های جدیدمان را با هنرمندان شهرستان‌های دیگر و مرکزنشینان به اشتراک بگذاریم. از طرفی چون گروه‌هایی با کیفیت بالا وارد این فستیوال می‌شوند قاعدتا گروه احساس رقابت سنگین‌تری را حس می‌کند و این محرکی است برای اینکه بیشتر به سمت تئاتر تخصصی و علمی برویم و خودمان را به روزتر کنیم. به نوعی فستیوال فجر و رقابت بین گروه‌ها اگر در محیطی سالم رقم بخورد می‌تواند منجر به ارتقای سطح کیفی تئاتر کشور شود. حسن دیگر این رویداد این است که نتیجه ماه‌ها تلاش یک گروه در همان استان تمام نمی‌شود و در این فرصت پیش آمده می‌تواند در معرض دید هنرمندان شهرستان های دیگر و مرکزنشینان قرار بگیرد. می‌توان با نگاهی به نمایش‌های حاضر در این فستیوال شمائی کلی از تئاتر در شهرستان‌ها را مشاهده کرد و حتی می‌شود میزان پیشرفت یا پسرفت احتمالی هر استان یا شهرستان را تخمین زد.

اگر به جشنواره تئاتر فجر راه پیدا کردید در زمان حضور چه مطالباتی دارید؟

در خصوص نمایش  «بروخا» عرض میکنم به خاطر پروداکشن قوی یا بهتر است بگویم پروداکشن بزرگی که این اثر دارد طبیعتا اولین و مهمترین مطالبه ما بودجه و امکانات مکفی جهت اجراست. همچنین اسکان نیز اهمیت بالایی دارد که می‌تواند روی تمرکز گروه‌ها اثر مستقیم داشته باشد. متاسفانه در دوره های قبل شاهد این بودیم که جایی برای پارک کامیونهایی که دکور نمایش را از شهرستان برایمان آورده اند پیش بینی نشده است و پارکینگ سالن های نمایش هم نمی‌پذیرفتند که کامیون دوسه روز آنجا بماند تا در پایان دکور را با آن کامیون برگردانیم و این مسئله ما را دچار مشکل کرده بود. امیدوارم امسال در همه زمینه ها چه  اسکان و پذیرایی و چه حمل و نقل و مسائل دیگر برنامه ریزی دقیقتری انجام شود چرا که ممکن است گروهی در شهرستان اجرای خوبی داشته و در این رویداد به علت مشکلاتی که نتیجه عدم برنامه ریزی است اجرای قابل قبولی نداشته باشد.
مطالبه مهم دیگر ما دیدن آثار حاضر در جشنواره است، در واقع مهمترین دلیل برگزاری جشنواره همین دیدن آثار دیگر شهرستانها و تبادل دانش و تجربه است که متاسفانه در دوره های قبل شاهد این بودیم که گروه یک روز قبل از اجرا وارد جشنواره می‌شود و روز بعد از اجرایش دیگر اسکان و پذیرایی ندارد و باید به شهرستان برگردد.همچنین تعداد بلیطها و نمایش‌هایی که می‌توانیم تماشا کنیم بسیار محدود است. این مسئله در مورد ورکشاپ ها هم صدق می‌کند که بسیار محدود است و ما به عنوان شرکت کننده های فستیوال نمی‌توانیم از آنها بهره کافی ببریم. امیدوارم امسال مثل سال‌های دوری که گروه‌ها در تمام روزهای جشنواره حضور داشته اند باشد و بتوانیم از ورکشاپ ها و برنامه های مختلف فستیوال بهره ببریم.

صحبت پایانی؟

به نظر من هر چقدر به تئاتر شهرستان چه از لحاظ امکانات و چه از لحاظ بودجه و حتی از لحاظ معنوی توجه بیشتری داشته باشیم قطعا برای هنرمندان شهرستان ایجاد انگیزه خواهد کرد و از هجوم آنها به مرکز کاسته خواهد شد. متاسفانه عدم حمایت مکفی از گروه‌های شهرستانی باعث این شده که روز به روز هنرمندان بیشتری برای بهره بردن از امکانات مرکز در جهت پیشرفت به تهران کوچ می‌کنند. خبر بد دیگر اینکه هر سال از سهمیه شهرستان ها در بخش مسابقه کمتر و کمتر می‌شود و این امر نیز نگران کننده است که امیدوارم مدیران مرکز هنرهای نمایشی به این مهم بیشتر توجه کنند.در آخر میخواهم بگویم خوشحال می‌شویم اگر با نمایش  «بروخا» در فستیوال امسال حضور داشته باشیم. ما سعی زیادی کرده ایم تا این اثر با استانداردهای روز تئاتر دنیا تهیه و تولید شود و بتوانیم توانمندی تئاتر شهرستان را به مدیران نشان بدهیم چه بسا انگیزه ای شود برایشان تا امکانات بیشتری به تئاتر شهرستان ها اختصاص بدهند.